تغییر معنای اسارت در اردوگاه‌های عراق؛ به لطف ایمان راسخ اسرای ایرانی
به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی چهارمحال و بختیاری، بیژن کریمی، آزاده دوران دفاع مقدس، امروز ۲۸ مردادماه در مراسم بزرگداشت عیدغدیرخم و گرامیداشت سالگرد ورود آزادگان به میهن، در مرکز جهاد دانشگاهی استان، اظهار کرد: در بحبوحه تشکیل انقلاب اسلامی که به زعم غربی‌ها وضعیت کشور آشفته بود، بسیاری طمع بازگشت نظام طاغوت را داشتند.
وی با اشاره به تلاش دشمن در راستای نایل شدن به این هدف، گفت: توطئه‌های دشمن در این خصوص فراوان است که فعالیت گروهک‌ها، جنگ‌های داخلی که نظم و آرامش را به هم می‌ریختند و تحمیل جنگ از سوی عراق نمونه‌هایی از این تلاش‌هاست.
کریمی با بیان اینکه عراق بهانه حمله به ایران را داشت، ادامه داد: رژیم بعثی و در رأس آن‌ها صدام، به بهانه حاکمیت بر اروند و وجود اختلافات در خصوص مرزهای اروند رود، این تجاوز را با پشتیبانی متحدان غربی و عربی ترتیب داد و بنا داشت خوزستان را تصرف و استان نوزدهم عراق معرفی کند.
آزاده دوران دفاع مقدس در استان با اشاره به دگرگونی نظامی ایران در پی شکل‌گیری انقلاب، ادامه داد: لشگر بعثی عراق به امید اینکه ارتش انقلاب نوپای ایران انسجام ندارد و نابسامان است، در نظر داشت در عرض سه روز یا یک هفته به تهران برسد.
وی در ادامه تأکید کرد: دشمن به مقاصدش نرسید زیرا مردم و به ویژه جوانان بسیجی با چنگ و دندان از حیثیت مرزی، ناموس و اعتقادات خود دفاع کردند.
کریمی با بیان اینکه غیرت و حساسیت جوانان در عصر حاضر نیز مشهود است، گفت: امروز همین بسیجی در میادین مختلف اعم از سوریه و عراق و ... با دارا بودن کمترین تجربه نظامی اما با ایمان راسخ، حاضر می‌شود و دفاع می‌کند.
وی حاصل جنگ را عوارضی چون کشته و زخمی شدن برای هر دو طرف دانست و ادامه داد: اسارت هم یکی از عوارض اجتناب‌ناپذیر جنگ است که رزمندگان اسلام حاضر به تحمل هر سختی جز اسارت بودند چرا که با دشمنی متخاصم و ناجوانمرد مواجه بودند.
کریمی با بیان اینکه تاریخ نیز بر سرسخت بودن دشمن بعثی صحه می‌گذارد، گفت: تاریخ گواهی می‌دهد که جنگ میان عجم و عرب همواره در جریان بوده، ضمن اینکه حزب بعث اقلیت سنی عراق اما در رأس حکومت بود و با شیعیان دشمنی داشت.
وی با اشاره به دشمنیِ سرسخت عراق با اسیران ایرانی، گفت: این شدت عمل و شکنجه و آزار حکایت از کینه دیرینه حزب بعث به جماعت ایرانی داشت.
کریمی در خصوص شرایط اسارت خود، بیان کرد: در زمان اسارت نوجوان ۱۷ ساله‌ای بودم که به دلیل مجروحیت شرایط سختی را داشتم و با آنکه یک بسیجی معمولی و بی‌خطر بودم، مرا در شرایط شلیک تیر خلاص قرار دادند که یادآوری آن لحظات بسیار دشوار و تبعات آن همواره مشهود است.
کریمی ادامه داد: علت قرار دادن بنده در شرایط تیر خلاص دو مورد می‌تواند باشد نخست آنکه مجروح بودم و به اسارت بردن من، هزینه درمان را به آن‌ها تحمیل می‌کرد، دوم آنکه آن‌ها به جماعت بسیجی کینه عمیقی داشتند.
وی با تمجید پایبندی اسرای ایرانی بر اعتقادات، یادآوری کرد: اسارت در جمع نیروهای پاسدار و بسیجی در اردوگاه‌ها تغییر معنا داد و در اصل این بچه‌ها دشمن را به اسارت در آوردند تا جایی‌که عراقی‌ها در زمان آزادی ما اشک دلتنگی می‌ریختند.
کریمی با استناد به واکنش آزاده سرافراز سید علی‌اکبر ابوترابی‌فرد، در مواجهه با مأموران صلیب سرخ، گفت: زمانی‌که ایشان در بدترین شرایط شکنجه قرار داشت و اثرات کابل در تمام بدنش مشهود بود، شکایتی به مأمور صلیب سرخ نکرد چرا که معتقد بود مسلمانان نباید شکایت همدیگر را پیش غیر مسلمان ببرند.
نویسنده کتاب «هزار شب و یک شب»، با بیان اینکه در عملیات والفجر ۱۰ مجروح و اسیر شد، تصریح کرد: بخشی از خاطرات مربوط به دوران اسارت در اردوگاه مفقودالاثر «۱۱ تکریت» که تحت نظارت صلیب سرخ جهانی قرار نداشت و کاملاً بی‌نام و نشان بود، در کتاب خاطرات بنده با عنوان «هزار شب و یک شب» آمده است.